Δεν καταλάβαμε τίποτα;

Το ερώτημα είναι ρητορικό. Το διευκρινίζω καθώς η απάντηση είναι απλή: δεν καταλάβαμε τίποτα! Γιατί αν καταλαβαίναμε, αν υποψιαζόμαστε έστω, τι πραγματικά συμβαίνει εκεί έξω, οι αντιδράσεις για το νέο κατόρθωμα του Φειδία θα ήταν διαφορετικές. Σε αυτό το σημείο ανοίγω μια παρένθεση για να σημειώσω την ερμηνεία δύο εννοιών πολύ σημαντικών στους ύποπτους καιρούς που ζούμε: 1. Clickbait: ο όρος περιγράφει άρθρα, διαδικτυακά κυρίως, που έχουν ως στόχο την αποκόμιση κέρδους από διαφήμιση. Με δόλωμα έναν εντυπωσιακό, ενίοτε και παραπλανητικό τίτλο, ψαρεύουν αναγνώστες στα θολά νερά των κοινωνικών δικτύων. 2. Attention whore: ο όρος χρησιμοποιείται για άτομα που δεν διστάζουν να κάνουν τα πάντα για να τα προσέξουν. Νάρκισσοι ή φελλοί, πρόσωπα που εκλιπαρούν για λίγα ψίχουλα δημοσιότητας, αποθεώνοντας το ευτελές ή ό,τι συνήθως «πουλάει». Κλείνει η παρένθεση.

Ο Φειδίας είναι παιδί αυτής της εποχής κι αυτής της συνθήκης: διψασμένος για δημοσιότητα αξιοποίησε το YouTube κάνοντας διάφορες γελοιότητες. Η αγκαλιά στον Έλον Μασκ ήταν το μεγαλύτερό του επίτευγμα, προτού κερδίσει την έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο με 73.000 ψήφους. Η πολιτική που κάνει ο Φειδίας δεν διαφέρει σε τίποτε από το φαινόμενο clickbait. Όλες του οι κινήσεις δε, τα πρόσωπα που επιλέγει να συναντήσει ή τα βιντεάκια από το Ευρωκοινοβούλιο, δηλώνουν την επιθυμία του να ξεπουλήσει τα πάντα στον βωμό της προσωπικής προβολής. Η συνέντευξη με τον Ερσίν Τατάρ έγινε με αυτά τα κίνητρα και αυτή τη διάθεση. Τον φαντάζομαι να κάθεται μαζί με τον συμβουλάτορά του Λουκάνικο και να σκέφτονται ποια θα είναι η επόμενη προβοκατόρική τους ενέργεια. Με τη Ρωσία τους βγήκε –ο Φειδίας ξαφνικά έγινε πανευρωπαϊκό θέμα– γιατί όχι λοιπόν και με τα κατεχόμενα;

Όσοι βιάστηκαν πάντως να τον υπερασπιστούν, προτάσσοντας τα περί προσέγγισης με τους Τουρκοκυπρίους καλό θα ήταν να το ξανασκεφτούν. Ο Φειδίας δεν είναι δημοσιογράφος ή podcaster αλλά ευρωβουλευτής. Η πολιτική του ιδιότητα προϋποθέτει –αν μη τι άλλο– επίγνωση της πραγματικότητας. Επιπλέον, δεν πρέπει να είσαι διάνοια για να καταλάβεις πως ο Τουρκοκύπριος ηγέτης θα εργαλειοποιήσει τη συνέντευξη σε μια χρονική συγκυρία μάλιστα που προετοιμάζεται η συνάντηση της Νέας Υόρκης. «Μην υποκύψεις στις απειλές» διαμήνυσε ο Τατάρ από το Αζερμπαϊτζάν, σχολιάζοντας τις αντιδράσεις των κομμάτων και της κυβέρνησης για την περιβόητη συνέντευξη. Το κερασάκι όμως ήταν ο τίτλος της Σταρ Κίπρις: «Πώς θα κάνουμε συμφωνία με αυτή τη νοοτροπία;». Κάτι μου λέει πως δεν ιδρώνει το αφτί του Φειδία από τις αντιδράσεις. Ούτε από τον χαρακτηρισμό «πιόνι της τουρκικής διπλωματίας» που του αποδίδει το ΔΗΚΟ, αλλά ούτε για τα εύσημα του Τατάρ «για το θάρρος που επέδειξε». Παρακολουθώντας μια συζήτησή του με δυο άλλους Κύπριους ινφλουένσερς κράτησα αυτό: «Όσα κάνω είναι στρατηγικά». Και ο νοών νοείτω.

Υγ.1. Σημείο των καιρών είναι και το λαϊκό δικαστήριο που στήθηκε για την απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου να τερματίσει τις υπηρεσίες της δικαστού Ντόριας Βαρωσιώτου. Ο καθένας φυσικά δικαιούται να διατυπώνει ανέξοδα την άποψή του, αλλά στοιχειώδης σοβαρότητα επιβάλλει να γνωρίζουμε –αν μη τι άλλο– τα πραγματικά περιστατικά. Το γεγονός π.χ. ότι η συγκεκριμένη δικαστής χειρίστηκε θαρραλέα το πόρισμα για τον Θανάση Νικολάου δεν την καθιστά αυτομάτως θύμα του συστήματος. Όσο για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις εξηγήσεις που ζήτησε από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, ας ελπίσουμε ότι δεν υιοθετεί το «νόμος είναι το λαϊκό αίσθημα», γιατί φοβάμαι πως μπαίνουμε σε κακοτράχαλα και σκοτεινά μονοπάτια.

Υγ.2. Στα της δικαιοσύνης και πάλι, σε μια εξέλιξη που πολύ βολικά έπεσε στα μαλακά: Αναφέρομαι στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την αναστολή της ποινικής δίωξης πολιτικού προσώπου για υπόθεση βιασμού, η οποία εκθέτει τόσο τη Νομική Υπηρεσία όσο και τον βοηθό γενικό εισαγγελέα προσωπικά. Απλή αγνή απορία: μετά τις διαπιστώσεις του ΕΔΑΔ για σοβαρές παραλείψεις στην ποινική διαδικασία και επιλήψιμη μεταχείριση του θύματος, ο κύριος Σάββας Αγγελίδης θα παραμείνει στη θέση του σφυρίζοντας αδιάφορα;