Του Παναγιώτη Καπαρή
Στο ίδιο έργο θεατές… Κρέμασαν και την Αννίτα Δημητρίου στα «μανταλάκια». Μετά την κρεβατοκάμαρα του Νίκου Χριστοδουλίδη, ήρθε η καφετέρια της Αννίτας Δημητρίου. Από τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, στον Αντρέα Παπακωνσταντίνου. Όλα τάχα για τον έλεγχο, όλα τάχα για το γράμμα του νόμου και πάντα χαμένοι πίσω από μικρότητες και μικροσυμφέροντα. Συμπεράσματα χωρίς επαρκή τεκμηρίωση και διαπόμπευση στις τηλεοράσεις και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Και όλα, χωρίς αποδείξεις για κλοπές του Δημοσίου και χωρίς καμία αξιολόγηση για τα κέρδη και τις ζημιές για τους φορολογούμενους πολίτες.
Πριν από μερικά χρόνια τα «σαΐνια», όταν ήθελαν να «φονεύσουν» ηθικά κάποιο, διάλεγαν μια «φυλλάδα», έβαζαν ένα φανταχτερό τίτλο και όπως ήταν κρεμασμένη η εφημερίδα στα περίπτερα, σαγήνευαν τα κατώτερα ένστικτα των ψηφοφόρων. Την ίδια ώρα έριχναν στη «μάχη» τον ψίθυρο και τότε «γαία πυρί μιχθήτω». Σήμερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τη βοήθεια και της τεχνητής νοημοσύνης, σε χρόνο μηδέν, «κτυπούν και καθαρίζουν». Η πλάκα είναι ότι σήμερα ο κοσμάκης μπορεί να γελά, μπορεί να κουτσομπολεύει, μπορεί κρυφά να ζηλεύει, αλλά επί της ουσίας είναι υποψιασμένος, αναζητεί την αλήθεια και ψάχνει «καθαρούς» ανθρώπους.
Στην Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής αποκαλύπτονται κάθε βδομάδα σκάνδαλα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, μέσα από τις ίδιες τις εκθέσεις της Ελεγκτικής Υπηρεσίας. Με φοβερότερο και «αχώνευτο» το πρόσφατο σκάνδαλο με τα έργα που δεν ξεκίνησαν ποτέ, στη μονάδα νεογνών εντατικής θεραπείας του Μακάρειου Νοσοκομείου. Τι να πει κανείς για τους αυτοκινητόδρομους, τις μαρίνες, τα λιμάνια και άλλα μεγάλα έργα, τα οποία ποτέ δεν τελειώνουν ή όταν τελειώσουν στοιχίζουν πολλαπλάσια και με απίστευτες καθυστερήσεις, οι οποίες ποτέ δεν υπολογίζονται.
Η ιστορία με την έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας για τη Βουλή, προκαλεί πολλά ερωτηματικά για τον τρόπο προβολής από την Ελεγκτική Υπηρεσία και μερικά μέσα ενημέρωσης. Τα στοιχεία ήταν γαργαλιστικά, αλλά επί της ουσίας ήταν ακριβώς τα αντίθετα από την πραγματικότητα. Το εστιατόριο και η καφετέρια ανακαινίστηκαν μετά την επιστροφή της Βουλής, από τον χώρο του Συνεδριακού Κέντρου, όπου μετακόμισε η Βουλή, λόγω κορωνοϊού. Με το καλό πείσμα των δύο «δυνατών» γυναικών, της προέδρου τους Σώματος Αννίτας Δημητρίου και της γενικής διευθύντριας Τασούλας Ιερωνυμίδου, έγιναν τα αδύνατα δυνατά, τηρήθηκαν οι νομοθεσίες, τις οποίες γνωρίζουν πολύ καλύτερα από τους λειτουργούς της Ελεγκτικής Υπηρεσίας και ανακαινίστηκαν εκ βάθρων οι χώροι εστίασης, οι οποίοι ήταν ένα αχούρι. Προηγουμένως, ελάχιστοι τολμούσαν να παραγγείλουν ακόμη και καφέ. Τα έργα ούτε διακόπηκαν αλλά ούτε και έμειναν στη μέση.
Σήμερα η πλειονότητα των βουλευτών, των εργαζομένων, των αξιωματούχων και των ξένων επισκεπτών, μπορούν και απολαμβάνουν τον χώρο. Τεράστιες είναι και οι εξοικονομήσεις, αφού όλοι μπορούν να φάνε στη Βουλή και δεν χρειάζεται να τρέχουν σε εστιατόρια. Ακόμη και ξένες αντιπροσωπείες δεν χρειάζεται να τρέχουν σε άλλους χώρους για να φιλοξενηθούν. Το περίφημο κλιματιστικό ήταν κάτι πέραν του αναγκαίου, αφού ο χώρους του αίθριου ήταν το καλοκαίρι ένας πραγματικός φούρνος. Και όταν κάνεις έργα σε γερασμένα κτίρια, σίγουρα το κόστος δεν υπολογίζεται πάντα με ακρίβεια.
Εκτός πραγματικότητας ήταν και η προβολή του ταξιδιού στο Λονδίνο. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Δημοκρατίας πρόεδρος Κοινοβουλίου, η Αννίτα Δημητρίου, προσκλήθηκε στη Βουλή των Κοινοτήτων. Τα δωμάτια του ξενοδοχείου κλείστηκαν πολλούς μήνες προηγουμένως σε πολύ καλές τιμές. Να σημειωθεί ότι τα μέτρα ασφάλειας είναι πολύ αυστηρά, η φρούρηση της προέδρου της Βουλής είναι επί 24ώρου βάσεως, οι μετακινήσεις γίνονται με συνοδεία αστυνομίας και το πρόγραμμα τηρείται με ακρίβεια λεπτού. Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και στην Κύπρο, κατά τις αντίστοιχες επισκέψεις. Είναι «τρέλα» να αφήνεις την πρόεδρο μόνη της, σε ένα ξενοδοχείο και οι συνοδοί της να διαμένουν σε ένα άλλο τάχα πιο φθηνό. Μόνο οι διακινήσεις με ταξί, σε μια δύσκολη πόλη, σίγουρα δεν είναι η πιο σοφή και η πιο οικονομική επιλογή. Εξάλλου, τα ξενοδοχεία σε τέτοιες επισκέψεις είναι για έναν ύπνο, αφού όλη μέρα γίνονται συναντήσεις.
Όπλο του γενικού ελεγκτή ήταν πάντα η δημοσιότητα. Ωστόσο, όταν ενδεχομένως λόγω απειρίας, γίνεται ο «ψύλλος κάμηλος», τότε υπάρχει πρόβλημα. Η «τυπολατρία» οδήγησε στο «πάγωμα» της δημόσιας υπηρεσίας, με αποτέλεσμα κανένας να μην τολμά να πάρει αποφάσεις, υπό τον φόβο της διαπόμπευσης. Αυτή η κατάσταση οδήγησε στον πολλαπλασιασμό των διευθυντών, των ελεγκτών και των λεγόμενων εποπτών, με την ελπίδα κάτι να κινηθεί. Ωστόσο, «με τους πολλούς πετεινούς αργεί να ξημερώσει». Το πιο τραγελαφικό είναι ότι έμεινε το Δημόσιο χωρίς εργάτες για να τραβούν κουπί. Δεν είναι τυχαία και η παγκόσμια ίσως πρωτοτυπία της Κύπρου, η οποία διαθέτει ανάποδη και όχι κανονική πυραμίδα, στη δομή του Δημοσίου.
